Dag 11 en 12

Gisteren lekker uitgeslapen tot 09.00 uur. Na meer dan 14 uur op de benen in totaal geen luxe moet ik zeggen. Ben geen 18 meer zullen we maar zeggen. De steunende reiskousen of reizende steunkousen zijn een uitkomst. Het zijn van die reiskousen voor in het vliegtuig om trombose te voorkomen. Met nog wat ascal erbij werkt dat prima.
Tijdens mijn stage bij de chirurgen in Harderwijk liep ik ook regelmatig op de o.k. Daar had bijna niemand steunkousen aan. Ik vroeg naar een percentage spataderen, maar dat hielden ze niet bij. Daar kon ik na 2 dagen al niet meer op mijn benen staan; 4 uur stilstaan (min of meer) bij een o.k. is zwaar. Heb er een extra spatader aan overgehouden. Als ik nu een bepaald soort Amerikaanse burger was, zou ik ze aanklagen ;-)))))). Nee hoor, ik geloof in eigen verantwoordelijkheid en boerenverstand. En als je iets niet weet dan vraag je het (als je het weten wil). Maar ik heb een hele wijze collega (dat meen ik!) die zegt; je weet niet wat je niet weet. Dat klopt, maar dan hoop ik dat de ander weer zijn verantwoordelijkheid en boerenverstand gebruikt om mij te vertellen wat ik dan niet weet en toch wel erg belangrijk is op dat moment.
Inmiddels een paar extra van die kousen gekocht voor een crisisprijs. Bij die winkel waar de rolstoel uit 1900 in de etalage staat. Ik denk dat ik die heb toegevoegd.
Dinsdag de 10e dag wat eerder met de trein naar mijn stageplek vertrokken omdat ik bij de Amerikaanse Aldi wilde kijken. Die is op loopafstand van dat ziekenhuis. Het was slecht weer; regenen, onweren. Wat boodschappen gedaan (dezelfde yoghurt als bij o" Neills, maar dan voor de helft van de prijs. Geen 4 dollar, maar 2 dollar, scheelt nogal.) Teruggelopen door de regen en behoorlijk nat geregend. Als je binnen bent in het ziekenhuis, merk je niets van het weer. Dus iemand vroeg dan ook; regent het??? Mmh ja dus. Meghan, mijn begeleider van die dienst had nu dienst op het SEHgedeelte van de ER en iet op de opnamekant. Daar zat nu een nursepractitioner. We zijn begonnen met patienten die bij de Prompt Care zaten te wachten. Eigenlijk huisartsenwerk; verzwikte enkels, astma aanvallen, uitslag op allerlei lichaamsdelen, insectenbeten, gebroken tenen, verkoudheden, misselijkheid, diarree, pijn in de rug. Veel dingen die -op de astma aanvallen na- tot de volgende dag hadden kunnen wachten. Je vraagt je ook af waarom je met 3 insectenbeten (muggen) naar een SEH gaat. Ten eerste omdat het daar kan en ten tweede omdat (quote van een SEHarts) er een soort van immediate gratification-cultuur heerst. Hij zei letterlijk; like you drive by with McDonalds. Onmiddelijke behoeftebevrediging op de momenten die mensen zelf kiezen. Die 3 muggenbeten zaten er s' ochtends vroeg nl. ook al. (zie de patient). Volgens mij zit er ook een andere kant aan het verhaal; wij hebben met z' n allen zo' n systeem gecreëerd, dus zou het gek zijn als mensen daar geen gebruik van zouden maken. Dus alleen maar klagen aan "onze" (hulpverlenerskant) kant vind ik niet helemaal terecht.
Er kwamen ook weer een aantal overdosispatienten binnen; dramatische leeftijden; 18, 21, 24, 44 jaar. Die mensen hebben dus duidelijk geen perspectief in dit leven. Er was ook iemand met een overdosis aan oxycodon, xanax, methadon. Hij slikte dit voor ondraaglijke pijn in zijn rug na 2 rugoperaties en nu nieuwe klachten. Hij werd om de 2 uur wakker gemaakt met een shot Narcaine zoals ze dat hier noemen. Zijn ademhaling was zo laag dat er kans was op een hartstilstand. Hij was hier niet voor de eerste keer; 48 jaar oud. Dicht bij mijn eigen leeftijd; best confronterend. Hij ontkende overigens dat hij teveel ingenomen had. Hij zou zich volledig aan het voorschrift hebben gehouden. Zou een aantal van dit soort events ook breinschade geven bij iemand? Er zijn 3 kamers voor de gynaecologische patienten. Veelal jonge meisjes van 14-16 jaar die zwanger zijn. Ik zag om 16.30 uur (ik heb in de wachtkamer zitten observeren) 2 van die dames met een baby in een maxicosi. De baby huilde en de moeder deed oordopjes in om naar muziek te gaan luisteren. Buiten liet ze aan haar zusje/vriendin (?) nog zien waar ze naar luisterde. Ondertussen draaide ze rondjes met de maxicosi. Ik moet daar verder niet bij nadenken. Ze kijken er daar niet meer van op, Nog 3 zeer oude mensen gezien. Boven de 90 jaar. Twee werden daar van opgenomen. Mw. 1 was een pittige dame die alleen maar gevallen was bij haar buro. Ze had dusdanig haar knie verdraaid dat ze nu een dislocatie en fractuur van de femur had, vlak boven haar knie. Ze had er ook nog op proberen te lopen. Tijdens de anamnese kreeg ik het gevoel dat ze cognitief niet meer helemaal in orde was. Ze was onder begeleiding van twee hoogbejaarde buurvrouwen. Ze vroeg veel bevestiging van die dames. Ook een matige aandachtfocus. Toen de dames weg waren viel ze door de mand. Toch w.s. een beginnend dementieel beeld. Het was wel een dame die wist wat ze wel of niet wilde; mooi om te zien. Ze vertrouwde me toe dat ze alles vanuit boeken deed. De rest geloofde ze niet. Het moest in een boek staan. Ik heb nog verteld dat ze in veel Nederlandse ziekenhuizen een delierpreventieprotocol gebruikten, maar daar hadden ze nog nooit van gehoord. Aan het eind van de avond werd ze naar boven gebracht, naar de afdeling. Ze werd duidelijk minder coöperatief en ik denk dat ze een moeilijke nacht heeft gehad en de zusters dus ook. De andere dame was in een vergevorderd stadium van dementie en woonde nog bij haar man thuis. Deze man zat met zuurstof in een rolstoel. Mw. keek wel, maar zag niet echt veel. Zeer wezenloze uitdrukking; she already left the building. Net als in Nederland waren de oudere patienten veelal uitgedroogd. Ze kregen vlot een infuus en er werd een liter Nacl. 0,9 % in gegoten. Er worden ook relatief veel eenmalige giften van AB samen met een cortisoninjectie gedaan. Ik weet niet of dat ook gemeengoed is in Nederland en of daar evidence voor is.
Ik heb nog een jongen gezien met een gekneusde voet en duim na een valpartij bij voetbal. Wel pijn, zeer matige zwelling. Kwam gemakkelijk lopend binnen. Niets gebroken dacht ik na onderzoek. De duim werd toch nog op de foto gezet, maar nee echt niet gebroken. Drukverband om de enkel en naar huis. Vond het toch een beetje raar verhaal; gezonde goed uitziende jongeman van 24 jaar oud. Hij bleek een angststoornis te hebben, vertelde hij. Ik vroeg of dat op dit moment een beetje onder controle was; hij dacht van niet. Ondertussen wist ik ook dat hij door 2 banen bijna niet sliep. Een en een is dan wel twee, maar hij had niet de mogelijkheid om dat te veranderen en ik helaas ook niet voor hem. De laatste dame die ik zag was een dakloze dame volgens de triagerende verpleegkundige. Ik riep haar binnen en begon een praatje met haar. Ze had haar hele hebben en houwen bij zich en zag er ook wel uit als iemand die dakloos zou kunnen zijn. Ik begon daar over en ze was beledigd; ze was niet dakloos, ze sliep in motels en de afgelopen nacht had ze bij de Dunkin Donutswinkel gezeten. En wie dat wel gezegd had??!! Zeker een zwarte vrouw!!! (Ze was zelf zwart). Ik probeerde uit te leggen dat het niet gezegd was om haar te beledigen, maar nee hoor als een zwarte vrouw dat gezegd had, was dat wel vervelend bedoeld. Ik heb niet gezegd dat het van een 2.10 lange blanke, obese verpleegkundige kwam.. Ze bleek een master in psychologie te hebben en sinds ze vertrokken was uit New York waar ze lesgegeven had, had ze haar leven niet meer op de rit gekregen. Ze heeft een kwartier tegen me aan zitten kletsen en toen moest ik gaan. Ze kwam uiteindelijk voor een controle van haar nieuwe pacemaker; De pleister zat er al 14 dagen op, of hij er af mocht. Waarom ze niet bij de cardioloog was geweest voor controle? Ze had ruzie met de nurse practitioner van de cardioloog en ze ging daar nooit weer heen. De security man dacht dat ze voor een bed en wat eten kwam...
Vandaag met Dinand via Viber gebeld, huishoudelijk werk gedaan, geblogd en aan mijn opdrachten gewerkt. Het weer is weer mooi; zonnig en lekker warm. Er belde nog iemand uit Nederland die niet wist dat ik weg was; of ik wist waar mijn jongste zoon was. Nee, op het moment weet ik dat soort dingen niet.
Als het weer meezit, hoop ik zaterdag naar Atlantic City te gaan naar het strand. Wat de mode betreft, lijkt men hier in de regio wat achter te lopen op Nederland. Ik vind dat niet zo erg; je zit niet tegen allemaal lichaamsdelen aan te kijken die je niet wilt zien. Men loopt heeeel veel op sportschoenen hier.