Dag 14

Vandaag weer een dagdienst. Ik ben er altijd op tijd. zodat ik nog een pot koffie kan zetten. Niet echt lekkere koffie, maar dat is hier best lastig. Het is hier elke dag weer een verrassing wie mijn supervisor officieel is. De aanname dat je wel weet hoe het werkt en waar je roosters kan vinden, is nogal groot. Maakt niet uit; iedere dag is het nog goedgekomen. Vandaag hadden er 2 snelle, jonge SEHdokters dienst. Ze werkten snel en luisterden matig. Vandaag lekker zelfstandig kunnen werken. Patient zien, in kaart brengen, dossier schrijven en aan arts presenteren.
De eerste patient was een 61jarige man die er uitzag als 80. Hij was dan ook al overgrootvader. Klacht; pijn in de rug, zodanig dat hij vanochtend niet uit bed kon komen. Dus met ambu naar de ER.
Morbide obese man met een verloofde die een kinderdagverblijf runde in haar eigen huis. Ze waren al 20 jaar verloofd!
Opgeblazen dikke buik en ook nog klachten van verstopping. En; als ik zo'n pijn in mijn rug heb, ben ik ook altijd verstopt, dokter. Later blijkt dit een heel belangrijke opmerking. Hij blijkt een discitis in zijn rug te hebben gehad in 2013 waarvoor heel lang AB i.v. Ik hoorde bijna geen peristaltiek en de buik was nogal stevig. Pijn in de rug uitstralend naar de onderbuik. Vanwege zijn rugverleden ging hij voor een foto van zijn longen, buik en voor een mri van zijn ruggengraat. Zijn rug zag er " crap" uit, maar allemaal oud zeer. Hier en daar werd er door een tussenwervelschijf tegen het ruggenmerg aangeduwd. Dat kan volgens mij erg pijnlijk zijn. Als je dan bedenkt dat deze meneer op zijn rug ligt te slapen en zijn echt enorme buik op zijn rug duwt, dan is het niet moeilijk voor te stellen dat hij bij verstopping/bijna ileus pijn in zijn rug kan krijgen. Daarbij....hij vertelde het zelf. Ik heb bij het maken van de MRI gekeken en de medewerker legde uit wat ze zag. Meneer moest 3 keer overstappen naar een volgende brancard en dat deed hij grotendeels zelf. Met veel rugbewegingen en moeite. En zonder veel pijn aan te geven. En toen was 1 en 1 echt 2. We moeten beter naar de patienten luisteren, maar ook hier gaat tijd vaak voor kwaliteit. De MRImedewerker vroeg zich een aantal dingen af w.b. de patient en die vragen kon ik beantwoorden. Daarna zie ze; als ik dat geweten had, had ik andere foto's moeten maken. Dus op een aanvraag duidelijk zijn, loont ook. Nu was het een nogal dure aangelegenheid. Meneer ging naar huis met pijnstillers en laxeermiddelen. Een leerzame casus dus voor mij.
Vandaag ook een aantal angsten overwonnen (heb ik die dan? ja ja, gewoon mens). Als er mensen met pijn op de borst worden aangekondigd, schrijf ik niet gauw mijn naam achter deze patient in de computer. Ook bij kleine kinderen die amper kunnen praten, heb ik ineens wat anders te doen. Vandaag dacht ik; vort met de geit. Ook al werk je met de hoogbejaarden, dit moet ook gedaan worden. Dus op de eerst volgende patient met podb heb ik me ingeschreven. Al zwetend me door de casus gewerkt en gepresenteerd aan de arts. En hij was tevreden! En eigenlijk was het ook niet zo eng. Twee kleine kinderen gezien; 10 maanden en 3 jaar. Die van 10 maanden kreeg zijn voortandjes en had koorts. Nee, ik weet het, in Nederland word je de SEH afgekeken als je je daar mee durft te melden, maar hier niet. En dat is weer fijn voor mij ;-))). Die van 3 jaar had wat korstjes op haar hoofdhuid en dit was 2 dagen geleden gediagnosticeerd als een schimmelinfectie. Behandeling; orale antimycotica (kind van 3!!) en Nizoralshampoo. Vanochtend had de moeder een wormpje op het hoofd gezien. (volgende keer meebrengen mw.) En nu was ze ongerust. De korstjes waren wat nattig en zouden wat rieken. Dinand weet wat voor neus ik heb, maar dit rook echt niet. Ik denk dat de initiele diagnose niet helemaal juist was eigenlijk. Er komen veel ongeruste ouders op de ER hier.
Ook nog een dame voor evaluatie gezien van buikklachten. Gisteren geweest en op de CTscan was niets te zien. (CTscan!!!)
Naar huis gestuurd en kom maar morgen terug. Veel pijn, stevige buik, geen echte loslaatpijn, mw. zag er moe en ziek uit. En ze was Spaanssprekend. Haar zoon van 10 tolkte voor haar. Best awkward om van die gedetailleerde vragen aan een jongen van 10 te stellen om te vertalen. Hij was er ook best ongemakkelijk onder.
Het lichamelijk onderzoek van de buik was superpijnlijk. Dus ik maar gauw de dokter erbij halen. Deze dokter vroeg niets, kondigde niets aan en duwde hard en diep in de buik en je gelooft het niet; patient kon dat aan. Ik heb me dus laten intimideren door de uitingen van pijn. Leermoment!
Aan bed een echo gedaan!! Superhandig en makkelijk. Mooie galblaas gezien zonder stenen. Diagnose; acute gastritis. Behandeling; pijnstillers, maagbeschermers, middel tegen de misselijkheid en hoppa naar huis.
De afsluiter van de dag was een meneer van 52 die 2 dagen geleden van de trap gevallen was en nu toch wel erg hoofdpijn had. Hij wilde beslist geen bloed geprikt en de dokter moest direct komen, want in het andere ziekenhuis had hij 2 uur zitten wachten dat ging hij zeker niet weer doen. Daarbij vertelde hij 3 keer dat hij een groot huis in een bepaalde straat had en een vrouw en een huishoudster. U begrijpt; er was meer aan de hand. Er hing een walm van alcohol om hem heen... Ik wilde graag weten waarom hij niet geprikt wilde worden. Uiteindelijk kwam het hoge woord eruit; hij dronk nog wel eens wat en hij was bang voor naalden. De dokter erbij gehaald; Lou Harris. Een wat oudere man. Hij kwam binnen en zei; he hello .... are you back again? De man bleek regelmatig te komen met dit soort klachten. En ja, toch maar even een catscan er tegen aan. In dit geval wel gerechtvaardigd; hij was van hoog gevallen en subduraal zou er nog wel eens wat kunnen bloeden. De patient vertelde nog even dat zijn vrouw op Peggy Bundy leek; wat een giller en wie zegt dat nu van zijn vrouw. Wie niet weet wie Peggy Bundy is, moet maar even googlen. Ik hoop dat veel mensen niet weten wie dat is, eigenlijk. Dat pleit in mijn beleving niet voor je..;-&
Vandaag ook weer door 2 mensen gewaarschuwd dat de buurt echt onveilig was en ik met de bus naar het station moest gaan. Ja, dat doe ik ook. Tegen de kleine-gele-bus-chauffeur vertelde ik nog dat ik echt alleen maar aardige mensen had ontmoet tnt. Hij zei letterlijk; de meest aardige steken een mes in je rug. Nou, nou nou zeg. Ik houd me keurig aan de regels. Ik kom graag in 1 stuk naar huis.
Morgen hoop ik naar Atlantic City te gaan om de oceaan te zien en in de zon te liggen. Zondag naar de kerk en daarna dineren bij mensen uit die kerk. Nu geen nieuwe foto's . Die hoop ik het weekend weer te maken. Prettig weekend allemaal.