Dag 4
Door: Gijsbertha
Blijf op de hoogte en volg Gijsbertha
05 Augustus 2015 | Verenigde Staten, Glenside
Om 05.00 uur opgestaan om om 06.00 uur naar de trein te lopen. Het onweerde en het regende een beetje. Verder erg warm weer.
Twintig minuten naar de trein lopen de heuvel op.
Extra vroeg gegaan omdat ik gewaarschuwd was dat de meneer achter het loket erg traag was. Inderdaad super relaxte man, erg vriendelijk en erg oud ook. Dagelijks van 05.00-13.00 uur aan het werk als loketbeambte. Zou ik ook errug traag van worden; wat een tijden.
Ik moest natuurlijk alles vragen; geografisch ben ik in Nederland al niet sterk, maar hier ben ik echt onbenullig. Welke kant gaat mijn trein nou op??? Gelukkig wonen hier veel vriendelijke mensen die het fantastisch vinden om een buitenlander verder te helpen.
Een half uur in de ene trein waarbij je de rivier de Delaware oversteekt; indrukwekkend om te zien. Overstappen op Jefferson station, weer 10 minuten lopen naar de volgende trein van een andere firma. Dan weer 10 minuten rijden. Bij het station ferry ave uitstappen en hopen dat mijn chauffeur er staat. Hoe ziet hij er eigenlijk uit.... En hij kent mij ook niet..
Gelukkig gaat dit op een of andere manier steeds weer goed; genoeg beschermengelen ingepakt w.s.
Ken is P.A. op de eerste hulp. Als ik het goed heb, 1 van de 6 die daar voor vast werken.
Het is echt een ER van de vroegere t.v. serie! Druk, rommelig en met patienten op bedden en stoelen in de gangen.
De problemen die we in Nederland hebben met en op de SEH hebben ze hier ook, zo blijkt al gauw. Doorschuiven van patienten, lange wachttijden, collegae niet allemaal op 1 lijn zitten etc.
Om 10.00 uur krijg ik mijn inloggegevens; ik ben erg benieuwd naar hun electronische patienten dossier. Het is van Wellsoft en ik krijg een gepassioneerde uitleg van een SEHbroeder die door ernstige rugproblemen de ict is ingegaan. En, niet onbelangrijk; hij was een firefighter tijdens 9/11. Zo ziet hij er nog steeds uit. Hij was een van de eerste brandweermannen die het gebouw in moesten om mensen te zoeken. Ze vonden alleen maar gedeeltes. Hij vertelde het mentaal niet helemaal goed te hebben overleefd. Ondanks dat ik het alleen op t.v. heb gezien (een half uur voor de tv met je mond open kijken naar iets wat zo onwerkelijk lijkt, in mijn geval op 11 september om 18.00 uur) vond ik het indrukwekkend om iemand te ontmoeten die er bij was. Nog een andere dame gesproken (manager van het wooncomplex) die op dat moment in een ander vliegtuig zat en sindsdien niet meer durft te vliegen.
Op deze ER doen ze heel veel zelf. Vandaag geassisteerd bij een ascitespunctie. Een cardioversie gezien en veel, heel veel huisartsen werk. En heel veel eenzaamheid en onverzekerde mensen. Opvallend vond ik ook dat ze bij spierklachten niet de fysiotherapie adviseerden. Bij navraag bij de PA Ken deden ze dat nooit. Dat was daar niet de gewoonte/ de mode daar. Ze zijn wel supersnel met pijnstillers, spierverslappers en antibiotica. Onze huisartsen zijn een stuk zuiniger met dit alles. Verder werden er veel onderzoeken gedaan, waar bij ons de artsen nog een week mee zouden wachten om te zien wat er met de klachten van de patient zou gebeuren als je niets deed.
Er is overal wat voor te zeggen, natuurlijk. Ik zou zeggen; per patient bekijken en je boerenverstand gebruiken.
De gezondheidszorg is erg duur hier, maar ik snap nu wel iets meer waarom. Michael de ict/firefighter vertelde dat een nieuwe heup plaatsen in Amerika gerust 300000 dollar kon kosten. Die moet haast van goud zijn dan....
Er is veel defensieve geneeskunde; de artsen die ik gesproken heb, zeggen hier onmiddellijk amen op. Maar ja, als je ook aangeklaagd wordt door patienten -die door jou gereanimeerd zijn en waarbij de peddels zijn gebruikt- omdat ze brandwonden van een levensreddende handeling hebben gekregen, dan ga je misschien wel een andere manier van geneeskunde bedrijven.
Verder werd mij verteld dat iedereen MRSA besmet was; ook het personeel. In ieder geval in de neus. (sorry, collegae van de ZNWV; ik moet echt eerst kweken als ik terug ben voor ik weer patienten contact heb op het werk!). Gezien de problemen die we bij onze Zorggroep gehad hebben met de MRSA, verwacht je dan een goede hygiene. Nou, alles behalve dat dus. Ringen, horloges, iedereen gelakte nagels, losse lange haren, wapperende gordijnen bij een kleine ingreep waar net de huid gedesinfecteerd is etc.. Aan de andere kant hebben ze steriel verpakt materiaal waar ik jaloers naar gekeken heb en wat ze als disposable gebruiken. Daarin lijken ze dan weer door te slaan naar den andere kant. En wist je dat je een uitzuigapparaat ook kan gebruiken om een abces leeg te zuigen, ipv het uit te knijpen?? Jaja, vies verhaal voor de onwetenden onder ons ;-)))), maar voor een wondfanaat echt leuk.
Om 19.00 uur was ik weer in mijn appartement. Moe maar voldaan. Lekker gekookt en geteut met mijn huisgenote (Spaanse fysiotherapeute van 21 jaar), die net verliefd is geworden op een bodybuildende Amerikaan.....
Morgen mag ik mijn eigen patienten gaan zien; superspannend.
Twintig minuten naar de trein lopen de heuvel op.
Extra vroeg gegaan omdat ik gewaarschuwd was dat de meneer achter het loket erg traag was. Inderdaad super relaxte man, erg vriendelijk en erg oud ook. Dagelijks van 05.00-13.00 uur aan het werk als loketbeambte. Zou ik ook errug traag van worden; wat een tijden.
Ik moest natuurlijk alles vragen; geografisch ben ik in Nederland al niet sterk, maar hier ben ik echt onbenullig. Welke kant gaat mijn trein nou op??? Gelukkig wonen hier veel vriendelijke mensen die het fantastisch vinden om een buitenlander verder te helpen.
Een half uur in de ene trein waarbij je de rivier de Delaware oversteekt; indrukwekkend om te zien. Overstappen op Jefferson station, weer 10 minuten lopen naar de volgende trein van een andere firma. Dan weer 10 minuten rijden. Bij het station ferry ave uitstappen en hopen dat mijn chauffeur er staat. Hoe ziet hij er eigenlijk uit.... En hij kent mij ook niet..
Gelukkig gaat dit op een of andere manier steeds weer goed; genoeg beschermengelen ingepakt w.s.
Ken is P.A. op de eerste hulp. Als ik het goed heb, 1 van de 6 die daar voor vast werken.
Het is echt een ER van de vroegere t.v. serie! Druk, rommelig en met patienten op bedden en stoelen in de gangen.
De problemen die we in Nederland hebben met en op de SEH hebben ze hier ook, zo blijkt al gauw. Doorschuiven van patienten, lange wachttijden, collegae niet allemaal op 1 lijn zitten etc.
Om 10.00 uur krijg ik mijn inloggegevens; ik ben erg benieuwd naar hun electronische patienten dossier. Het is van Wellsoft en ik krijg een gepassioneerde uitleg van een SEHbroeder die door ernstige rugproblemen de ict is ingegaan. En, niet onbelangrijk; hij was een firefighter tijdens 9/11. Zo ziet hij er nog steeds uit. Hij was een van de eerste brandweermannen die het gebouw in moesten om mensen te zoeken. Ze vonden alleen maar gedeeltes. Hij vertelde het mentaal niet helemaal goed te hebben overleefd. Ondanks dat ik het alleen op t.v. heb gezien (een half uur voor de tv met je mond open kijken naar iets wat zo onwerkelijk lijkt, in mijn geval op 11 september om 18.00 uur) vond ik het indrukwekkend om iemand te ontmoeten die er bij was. Nog een andere dame gesproken (manager van het wooncomplex) die op dat moment in een ander vliegtuig zat en sindsdien niet meer durft te vliegen.
Op deze ER doen ze heel veel zelf. Vandaag geassisteerd bij een ascitespunctie. Een cardioversie gezien en veel, heel veel huisartsen werk. En heel veel eenzaamheid en onverzekerde mensen. Opvallend vond ik ook dat ze bij spierklachten niet de fysiotherapie adviseerden. Bij navraag bij de PA Ken deden ze dat nooit. Dat was daar niet de gewoonte/ de mode daar. Ze zijn wel supersnel met pijnstillers, spierverslappers en antibiotica. Onze huisartsen zijn een stuk zuiniger met dit alles. Verder werden er veel onderzoeken gedaan, waar bij ons de artsen nog een week mee zouden wachten om te zien wat er met de klachten van de patient zou gebeuren als je niets deed.
Er is overal wat voor te zeggen, natuurlijk. Ik zou zeggen; per patient bekijken en je boerenverstand gebruiken.
De gezondheidszorg is erg duur hier, maar ik snap nu wel iets meer waarom. Michael de ict/firefighter vertelde dat een nieuwe heup plaatsen in Amerika gerust 300000 dollar kon kosten. Die moet haast van goud zijn dan....
Er is veel defensieve geneeskunde; de artsen die ik gesproken heb, zeggen hier onmiddellijk amen op. Maar ja, als je ook aangeklaagd wordt door patienten -die door jou gereanimeerd zijn en waarbij de peddels zijn gebruikt- omdat ze brandwonden van een levensreddende handeling hebben gekregen, dan ga je misschien wel een andere manier van geneeskunde bedrijven.
Verder werd mij verteld dat iedereen MRSA besmet was; ook het personeel. In ieder geval in de neus. (sorry, collegae van de ZNWV; ik moet echt eerst kweken als ik terug ben voor ik weer patienten contact heb op het werk!). Gezien de problemen die we bij onze Zorggroep gehad hebben met de MRSA, verwacht je dan een goede hygiene. Nou, alles behalve dat dus. Ringen, horloges, iedereen gelakte nagels, losse lange haren, wapperende gordijnen bij een kleine ingreep waar net de huid gedesinfecteerd is etc.. Aan de andere kant hebben ze steriel verpakt materiaal waar ik jaloers naar gekeken heb en wat ze als disposable gebruiken. Daarin lijken ze dan weer door te slaan naar den andere kant. En wist je dat je een uitzuigapparaat ook kan gebruiken om een abces leeg te zuigen, ipv het uit te knijpen?? Jaja, vies verhaal voor de onwetenden onder ons ;-)))), maar voor een wondfanaat echt leuk.
Om 19.00 uur was ik weer in mijn appartement. Moe maar voldaan. Lekker gekookt en geteut met mijn huisgenote (Spaanse fysiotherapeute van 21 jaar), die net verliefd is geworden op een bodybuildende Amerikaan.....
Morgen mag ik mijn eigen patienten gaan zien; superspannend.
-
05 Augustus 2015 - 08:04
Marijke:
Hoi!
Ik zie helemaal voor me hoe je daar loopt en vragen stelt. Lachuh! Geniet er van.
Is er wel genoeg personeel op de SEH? Anders moeten wij misschien iemand sturen (helaas zal dat Dino niet worden, die is al gedetacheerd). -
05 Augustus 2015 - 09:25
Dinand Reiling:
Hi, goed om te lezen. Hoeveel patiënten zien ze daar op jaarbasis? Is een nieuwe heup daar echt 300000 of is het 30000? -
05 Augustus 2015 - 10:04
Amanda :
Wat gaaf om je op deze manier te volgen!
Blessings.
Amanda -
05 Augustus 2015 - 11:32
Tineke Reiling:
Leuk om je zo te volgen! Super van je dat je dit doet.
Heel veel plezier, succes & geniet ervan.
XX Tineke -
05 Augustus 2015 - 15:36
Stefan:
Pff wat een dagen! echt wat voor jou geld boven mensen:) Zet hem op! -
05 Augustus 2015 - 17:09
Joost:
Ha moeders,
Wat leuk om dit allemaal zo te lezen! Veel succes en plezier (maar dat moet wel lukken volgens mij).
Liefs,
Joost (& Nina) -
06 Augustus 2015 - 08:18
Margreeth Oudshoorn:
Dag Gijsbertha,
Wat een reis voordat je er bent zeg. En wat een indrukken. We denken aan je en heel veel plezier maar dat zal wel lukken denk ik. -
06 Augustus 2015 - 22:52
Ria Hengeveld:
Hoi Gijsbertha, reuze interessant om je zo te volgen. Frank roept na jouw verhalen, typisch Amerikanen en helemaal republikeinen. Zij denken zo krom, oppassen als Trump president wordt! Heel veel plezier, het klinkt wel erg vermoeiend met al dat reizen. Het is wel uniek om zo'n stage te kunnen doen. Top. Ik blijf je volgen
Gr Ria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
