Dag 9 en 10

Dag 9 was de zondag en ben ik weer naar de Lutherse kerk geweest. De dominee weer gesproken die van Duitse oorsprong is. Hij heet Henrik Sonntag (dat verzin je toch niet ;-)
Mooie heldere preken en een zeer bij elkaar betrokken gemeente die ook nog veel voor anderen doet, is mijn indruk.
Volgende week ga ik dineren bij een van de echtparen uit de gemeente. De vrouw vertelde me wel direct dat ze niet zo' n geweldige huisvrouw was (???). Ik ben heel benieuwd. Ze hadden me afgelopen week een kaart gestuurd vanuit de gemeente, maar die was geretourneerd, omdat mijn naam niet op het bord stond bij de ingang van de flat. Ja, de postbezorgers waren erg nauwgezet, zei Henrik met een scheve lach.
Je proeft wel overal -in mijn Nederlandse beleving- de voorzichtigheid om vooral niets fout te doen. Toch een soort angst of zo.
Maandag heb ik van 10-22 uur gewerkt/stage gelopen. Steunkousen aan....Dat doen meer mensen daar omdat er veel en lang gestaan en gelopen wordt.
Meghan de PA met wie ik de dienst meeliep had opnamedienst. Dwz dat ze de patienten zag die moesten blijven voor langere tijd. Dwz meer dan 2 dagen. Ze hebben een observatieafdeling waar 12 patienten kunnen liggen voor max. 2 dagen. Verwachten ze dat patienten langer moeten blijven omdat ze heel ziek zijn, dan worden ze opgenomen. En hier zag ik wat grappigs gebeuren; alles is digitaal, behalve als je opgenomen moet worden. Eerst wordt er een dossier aangelegd in het Wellsoft systeem, dan wordt er een papieren dossier aangelegd als je moet worden opgenomen. En ja; handgeschreven. Niet uitprinten uit Wellsoft, maar schrijven, inclusief overschrijven van de vitale functies en laboratoriumgegevens. Patient gaat naar boven en daar wordt een dossier in een andere electronische omgeving aangelegd. Lijkt mij enigzins foutgevoelig en niet 100% veilig voor de patient. Het troost mij wel dat ook in zo' n groot land als Amerika dit soort zaken nog niet op orde zijn. Ziekenhuizen moeten hun gegevens opslaan in een electronische omgeving "by law" (HIPAA), maar blijkbaar kun je daar behoorlijk in varieren hoe je dat doet. Je merkt onder het personeel dezelfde "digitale vermoeidheid" als op sommige plaatsen in Nederland als het op dit soort zaken aankomt. Bedrijven/ziekenhuizen zijn of worden te groot en alles moet over teveel schijven om goedgekeurd te worden. Het wordt bijna een een ver van hun bed show. Personeel voelt zich niet meer betrokken bij dit soort zaken.
Het was niet echt druk met opnames maandag. Een aantal mensen met pijn op de borst die verder nagekeken moesten worden. Het "jezelf ontslaan tegen advies in van de arts" is hier meer gewoon. Ik heb al diverse (draaideur?)patienten gesproken die vertelden dat ze de vorige keer niet wilden blijven. Er werd bijna geen druk op de patienten, waar ik bij was, uitgeoefend om te blijven door de artsen/pa' s. Een van de artsen liet ze ook geen papieren tekenen dat ze tegen advies in weg gingen. Reden; (letterlijk); ik wil ze niet voor dom verslijten. Nee dokter, ze zijn niet dom, maar ze zijn leken en mogelijk niet helemaal op de hoogte van de consequenties??
Verder viel mij in deze dienst op dat patienten die opgenomen worden 5 (of 6 keer als je een PA student aan je bed krijgt) keer hun verhaal moeten vertellen. 1. Registratie dame; reden van komst. 2. Triage verpleegkundige; reden van komst en ernst. 3. SEH verpleegkundige; reden van komst en details. 4. SEH arts/PA; reden van komst en nog meer details en anamnese/l.o.5. P.A. student; anamnese en lichamelijk onderzoek onder supervisie van 6. PA die opnames doet. Nu weet ik niet hoe dat op de SEH in het St. Jansdal in Harderwijk gaat, dus misschien is dit wel normaal.
Je merkt dat vee patienten er wel moe van worden. Sommigen genieten echter van de aandacht en willen hun verhaal wel 10 keer vertellen.
Omdat het erg rustig was bij de opnames heb ik een tijdlang bij Jill, de triageverpleegkundige gezeten. Ze werkt snel en efficient. Ik vroeg wel triagesysteem ze gebruikte; toevallig het Manchester Triage System? Nee, maar wel een 5 puntssysteem. 5=niet ernstig/4=een beetje ernstig/3=iets ernstiger/2=ernstig/1=terminaal of overleden
De meesten die binnenkwamen werden getrieerd als 3; deze mensen werden overwegend op een stoel gezet in de gang. Daar vielen ook de astma aanvallen onder. Die werden zittend op de stoel geholpen met longmedicatie. Ook bijzonder in mijn ogen; veel jonge mensen (<30) met astma en hypertensie. En niet allemaal erg corpulent of zo. Ze rookten wel allemaal.
Weinig alcohol intoxicaties tot nu toe gezien; dat is dan ook niet te betalen...;-}. Het blijft schokkend voor mij om al die jonge mensen (<20) met een overdosis drugs te zien binnenkomen. Natuurlijk weet ik dat dat bij ons in Rotterdam ook aan de orde van de dag is, maar ja ik blijf een provinciaaltje van de Veluwe.
Er is overigens veel soorten personeel. Veel " lagen" . Schoonmaker (niet veel..), beddenopmakers, tech's (maken ECG' s, kunnen reanimeren, maken wonden schoon en vervoeren patienten naar rontgen e.d.), verpleegkundigen, geregistreerde verpleegkundigen en gespecialiseerde verpleegkundigen, nurse practitioners, P.A ' s, co-assistenten, arts-assistenten, dokters. Er lopen er zoveel dat Trish, een van de geregistreerde verpleegkundigen zei dat ze eigenlijk van de meesten niet wist hoe ze heetten. Toch werkt het systeem zo op het oog wel goed. De wachtttijden zijn voor de getriageerde patienten 2 en 3 het langst. De vieren en vijven worden rap de deur uitgewerkt door P.A. en SEHverpleegkundigen.
Meghan heeft me thuisgebracht; dat voelde wel als luxe. We kwamen door de criminele buurt van Camden. Zeker 7 politieauto's gezien; hoe veilig kan je zijn. Zij reed altijd door die buurt en is een paar keer aangehouden door de politie.
Een van de PA studenten die onder dezelfde universiteit (Arcadia) valt als ik nu even, vertelde dat ze 200000 dollar schuld had als ze klaar was met de studie. Dat is een opgebouwde schuld vanaf 17 jaar. Ze is nu 24. Als ze hier naar college gaan (17/18-22jr.), wonen ze op de campus en betalen daar heel veel voor. Daar lenen ze geld voor. De PAopleiding hier is niet gesubsidieerd zoals nu nog in Nederland. Het kostte haar 80000 euro voor 2 jaar. Ze had geen rijke ouders, dus leende ze alles. Ik weet dat sommige Nederlandse studenten een hoge studieschuld hebben als ze klaar zijn, maar hier zou ik acuut depressief van worden. De andere kant van het verhaal is dat ze fanatiek is om alles te halen; absoluut niet lui. Dat zie ik bij ons wel eens anders, ben ik bang.
Ik had al geschreven dat een nieuwe heup hier 3 ton zou kosten en Dinand vroeg zich af of dat niet 30000 moest zijn, maar nee echt niet; het is 3 ton! De arts met wie ik dat besprak, had het over een "scam". Toch een soort van "gelegaliseerde" fraude/valsigheid. Ik dacht echt; die heupen moeten bijna van goud zijn of zo, maar dat is zelfs niet het geval.
Zometeen ga ik een dienst meelopen van 17.00-02.00 uur. (hoe verzin je die tijden..). Meghan zal me weer thuisbrengen. Het regent al de hele dag en het is warm; een soort Turkse sauna.
Bij deze wil ik ook iedereen bedanken die een berichtje terugstuurt. Het is erg leuk om jullie reacties te lezen.
Hopelijk tot morgen.