Dag 22

Vrije dag vandaag! En wat doe je dan? Om 05.00 uur opstaan ipv om 05.15...
Ik wilde naar de Amish in Lancaster en de treinen rijden niet ieder uur heb ik vorige week richting Atlantic City ontdekt. De eerste trein naar Lancaster ging om 7.25 vanaf een station 3 kwartier hier vandaan.
Om 09.00 uur was ik er. Op het station met alleen een kaart van de stad zelf. Welke bus?? Geen idee. Taxi? nee, nog niet. Met de benenwagen. Weer door een interessante buurt gekomen. Volgens iemand die ik later op de dag sprak, heeft iedere stad van die Camdenachtige buurten. Het geluk is met de onnozelen zullen we maar zeggen en ik was vroeg; nog erg rustig op de straat.
De mensen die ik tegenkwam waren overigens weer superbeleefd en aardig. Iedereen zei goedemorgen. Daar hoef je in Zwolle niet meer mee aan te komen geloof ik.
Onderweg kwam ik een kapper tegen en heb ik mijn haar blond laten verven. Grapje Dinand!
Wel mijn haar laten verven door een Dominicaanse dame die tegelijk op een peuter paste. Het is goed gekomen. Het was gezellig en de koffie was voor de verandering lekker. We hebben het nog over cafe con leche condensado gehad. Bonbon wordt dat ook wel genoemd in Spanje. Ze kende het niet als combinatie, maar de zoete gecondenseerde melk vond ze lekker. Ik vind het heerlijk, maar het zijn ongelooflijke caloriebommen.
Toen ik af wilde rekenen, kwam er een cameraploeg binnen. Pennsylvania schijnt een van de 4 staten te zijn (als ik het goed begrepen heb) waar de hoogste rechter gekozen wordt door de burgers??? Irene, is dat zo? Deze dame was een democraat en op promotietour en kwam even een van haar stemmers begroeten, nl de kapster. Ik vertelde dat ik een soort blog schreef en gelijk werd er gevraagd of ik met haar op de foto wilde. Ach waarom niet. Zie foto, zou ik zeggen. Haar naam was Christine Donahue.
Zo beleeft een mens nog eens wat. Oke, niet naar een echte baseballgame geweest (echt te duur), maar wel verkiezings activiteiten meegemaakt die Amerikaans zijn.

Sinds ik in Amerika ben, heb ik nog geen vrouw gezien zonder nagellak op in ieder geval de tenen. De kappers icm nagelsalons bepalen bijna het straatbeeld in de steden. Wie van een grappig youtube filmpje houdt, kan even opzoeken: The Nail Salon joke by Anjelah Johnson. Errug grappig.

Ik heb best veel patienten gezien vandaag. ;-))
Aankomende patienten die ik op de straat zag, zullen we maar zeggen. Je krijgt toch een beetje last van beroepsdeformatie als je intensief met je werk bezig bent.

Maar goed mijn dag begon eigenlijk in het 30th street station in Philadelphia. Moest een poos wachten en ging ergens zitten waar 3 mensen zaten te praten, vrij luid. Jongen van ongeveer 20, meisje van 25 en een man van 55 jaar. Naast mij zat een oudere man die niets zei, maar ook meeluisterde.
Het was op zich een interessant onderwerp. Het ging over het feit dat de ouders van de jongen perse wilde dat hij medicijnen ging studeren. Zijn vader was arts-onderzoeker en zijn moeder verpleegkundige. Hij wilde dat niet; hij wilde de muziek in als producer. De man en het meisje probeerde hem te overtuigen van het feit dat het heel goed was om medicijnen te gaan studeren; vaste baan, goed inkomen etc. Tegen een nog niet uitgepuberde jongen; heel slim.
De jongen zie dat het tegenwoordig heel anders was dan toen de man van 55 jaar jong was en dat hij het daarom niet goed begreep. Het meisje verdedigde met verve de keuze voor en studie medicijnen. De jongen zei dat het zijn passie gewoon niet was. Ik had het gevoel dat ze aardig op hem in zaten te hakken. En dat om 07.00 uur s' ochtends. Het gesprek liep ten einde en de man vertelde dat hij al 25 jaar psychiater was en als de jpngen 2 weken bij hem in therapie zou zijn, dat hij dan zou weten dat hij irreële argumenten had om niet te kiezen voor een studie medicijnen. Het meisje bleek medicijnen te studeren; vertelde ze voordat vertrok.
Ik gaf de jongen een bemoedigende knipoog. Hij vroeg wat ik er van vond. Dat heb ik hem verteld en de man naast mij zei nog even; al ga je schoonmaken bij de McDonalds en je wordt daar gelukkig van, dan moet je dat doen. Ik snap zijn ouders wel, maar je kind dwingen tot iets wat hij echt niet wil, is niet vaak succesvol. (Ervaring). Je kind met zelf zijn weg mogen kunnen vinden. De jongen vertelde nog in een paar zinnen dat zijn ouders altijd aan het werk waren en altijd piepers bij zich droegen. Hij zei letterlijk; en dat in 2015! Wie heeft er nu nog een pieper! Zulke gesprekken vind ik leuk om te horen, maar dat dat al om 07.00 uur kan; geweldig.

Na de kapper op weg naar de Amish, maar waar vind je die. In de centrale markt gevraagd aan een Amishmeisje die daar pretzels verkocht. Dat waren in dit geval witbrood krakelingen die je met mosterd eet??
Ze gaf me de naam van de straat en een plaatsnaam; ik verstond Burdinham. Ze wist niet hoe je er komen moest. Ik heb de knoop doorgehakt en bij het Marriothotel een taxi laten bellen.
Ik stapte in bij - echt waar- de vrouw met de baard en de snor. Vreselijk aardig overigens, maar dit heb ik nog nooit gezien. Het was echt een vrouw voor het geval iemand denkt dat ik me vergist heb in het geslacht. Ze wist waar ik heen wilde en ze heeft me ook nog geholpen met mijn treinkaart die verkeerd was afgedrukt.
Ik vertelde aan haar dat er een serie over de Pennsylvania Amish op de Nederlandse tv was geweest. Het heette de Amish Maffia. Ik wist niet toen ik dat keek of het echt was of gespeeld. Schokkend was het wel. Sharon- zo heette ze- begon heel hard te lachen en vertelde dat het onzin was; het was gespeeld. Maar voegde ze er aan toe; ze had voor de Amish gereden als taxichauffeur en had ook Levi vaak in haar auto gehad (een van de nare hoofdrolspelers in die serie) en dat was toch wel een enorme ........(lelijk woord).
Dat zijn nu van die dingen in het leven die ik heel toevallig vind; ik kijk 1,5 keer naar zo' n serie in het voorjaar. En 5 maanden later ontmoet ik iemand die een hoofdrolspeler daarvan goed kent.
Ik heb met haar afgesproken dat ze me ook weer op zou halen; handig.

Bij het Amish visiting center heb ik een uur in een buggy met paard gereden en een boerderij bezocht. Mooie weidse omgeving met weinig lawaai. Behalve de op diesel lopende aggregaten waar de Amish hun batterijen opladen voor allerhande zaken. Verder hebben ze propaangas. Abe, onze koetsier legde van alles uit over de leefstijl van de Amish en Mennonitische Amish. Ik heb 2 boeken erover gekocht; het intrigeert me dat mensen het volhouden tegen de stroom in om te doen wat ze geloven; je verre houden van de wereldse invloeden. Aan de andere kant nemen ze toch deel aan die wereld. Soms gedwongen door de overheid; net als in Nederland moet de verse melk direct gekoeld worden in tanks en daar heb je stroom voor nodig en dus een aggregaat. Zij krijgen volgens Abe ook erg weinig voor hun melk als boer zijnde. Ik kon vertellen dat ze in Nederland het melkquotum hadden afgeschaft en dat dat voor de melkprijs voor de boeren niet gunstig was. (jaaa, ik weet het, ik woon in Doornspijk).
Ze verkochten allemaal heerlijk verse spullen, maar als toerist is het lastig om alles mee te krijgen.

Het was nog geen 17.00 uur maar ik wilde wel weer terug naar huis. Ik heb de taxichauffeuse gebeld en gevraagd of ze tijd had. En ik had geluk. Ze hield erg van drop en dat had ik net gekocht. Ze wilde veel vertellen. Ze had haar beste vriendin 5 maanden geleden verloren. Ja, haar exman had haar vermoord. Gruweltje, wat is dit nu weer. Die werd nu vervolgd. Ik zal er verder niet over uitweiden; w.s. te erg voor sommige lezers. Maar ze was er nog behoorlijk van overstuur.
Ik vond dat ik genoeg mensen gesproken had en genoeg verhalen had gehoord om weer over ter herkauwen. Ja, dat doe ik ; alles nog eens de revue laten passeren en erover nadenken.
Maar op het station moest ik weer lang wachten en er kwam een zeer jonge moeder met kind van 5 naast me zitten. Heerlijk kind dat doorlopend, alles wilde weten. Moeder ging overal op in. Daarna moest ze even haar verhaal kwijt. Ik denk dat ik een beetje als oma fungeerde of zo.

In de laatste trein kwam er een groep overduidelijk aangeschoten Amerikanen van ongeveer 45 jaar binnen. Ze hadden het erg gezellig samen. Maandag beginnen hier de meeste scholen weer.
De PAopleiding van Arcadia loopt trouwens van mei tot mei. En zij gaan de hele zomer door... 1 jaar in de schoolbanken en 1 jaar alleen maar stages met toetsen tussendoor. 100 meerkeuzevragen per toets en geen open vragen. Een student had 3 van dit soort tentamens op een dag afgelopen week. Brrrr.

Weer bedankt voor jullie reacties; ik vind dat erg leuk.
Ik hoop dat het lukt met de foto's . Soms wil het niet.
Morgen ga ik met Jann en haar echtgenoot op pad; ergens brunchen, dan naar de botanische tuinen en ik moet perse haar zus ontmoeten. Wordt vast leuk.

See you